FARKLI DENTAL DOKULARA UYGULANAN LAMINATE VENEER RESTORATIF MATERYALLERININ MAKASLAMA BAĞLANTI DAYANIMI

Özet

Amaç: Bu çalışmada farklı restorative materyallerin farklı preparasyon derinliklerinde minimal preoarasyon gerektiren laminate veneer restorasyonların makaslama bağlantı dayanımlarının (SBS) incelenmesi amaçlanmıştır. Materyal metod: 128 adet üst kesici diş yapışma yüzeyine göre iki ana gruba ayrıldı (Grup P ve NP). Gruplar yüzey işlemlerine göre Kontrol(C), 1.5 watt Er-YAG lazer(L), Hidroflorik acid (HF), Tribokimyasal kaplama (TC) (n=8) 4 subgruba ayrıldı. Dişler koşullandırma işleminden sonra, porselen (VITA Porcelain) and kompozit (Herculite XRV Ultra) disk örnekler (5 mm çap, 2mm yükseklik) ışınla sertleşen siman (Rely X TM Veneer). ile diş yüzeyine yapıştırıldı. SBS testi yapay yaşlandırma işleminden sonra 1 mm/dk kafa hızında universal test cihazında gerçekleştirildi. Kırılma tipleri stereomikroskop altında değerlendirildi. Sonuç: En yüksek makaslama dayanım değeri Grup E-TC grubunda görüldü. Grup ED-C and E-C grubunda diğer gruplarla karşılaştırıldığı zaman en düşük değerler elde edildi ve bu farklılık istatistiksel olarak anlamlı bulundu(p<0.05). Farklı materyallerin SBS değerleri istatistiksel olarak anlamlıydı. Tribokimyasal kaplanan kompozit örnekler porselene göre daha yüksek değerler gösterdi. Yüzey işlemlerine göre materyaller arasındaki bu farklılık istatistiksel olarak anlamlıydı (p<0.05). Adheziv kopma diğer kopma türlerine göre daha yaygın görüldü. Çıkarım: Dental dokuların özelliklerine bağlı olarak materyallerin SBS değerleri değişmektedir. Mine dokusuna adhezyon daha etkilidir ve restoratif materyallerin bağlatısı yüzey koşullandırma ile güçlendirilebilir. Klinik Çıkarım: Laminate veneer restorasyonların uygulanmasında eğer mümkünse mine dokusunun korunmalı ve eğer preparasyon gerekli ise yeterli mine dokusunun bırakılması gerekmektedir. Uzun dönem kullanım ve iyi bir bağlantı için tribokimyasal kaplama ile alternative yüzey şartlandırmalar önerilebilir.