Sternoklaviküler Eklem Bozukluklarının Değerlendirilmesi: Tek Merkez Deneyimi

Özet

Amaç: Sternoklaviküler eklem (SCJ) üst ekstremite ve gövde arasındaki tek sinovyal eklemdir. Kolun hemen hemen her hareketinde rol oynayan bir eklem olduğu için en yaygın kullanılan eklemlerden biridir. SCJ patolojileri tıbbi literatürde nadiren bildirildiğinden, bu eklemin bozukluklarına nispeten az dikkat edilir. Sternoklaviküler eklem bozukluklarına odaklanan sınırlı literatüre katkıda bulunmak amacıyla sternoklaviküler eklem hastalıkları karakteristikleri, klinik seyiri ve radyolojik ve laboratuvar bulguları açısından araştırıldı. Yöntemler: Bu çalışma Mart 2013 ve Eylül 2019 tarihleri ??arasında SCJ şikayeti olan 75 hasta dahil edildi. Tüm hastalar fizik muayene, radyolojik ve laboratuvar tetkikleri ile değerlendirildi. Tanının fizik muayene ve görüntüleme yöntemleri ile konulamadığı durumlarda biyopsiler yapıldı. Hastaların ağrı seviyesini değerlendirmek için görsel analog skala (VAS) skorları kullanıldı ve fonksiyonel sonuçlar tedaviden önce ve sonra Rockwood skalası kullanılarak değerlendirildi. Bulgular: Çalışma grubu ortalama yaşı 53.12 ± 8.50 olan 75 hastadan (59 kadın ve 16 erkek) oluştu. Hastalar 3 gruba ayrıldı: (i) Travmaya bağlı SCJ patolojileri, (ii) Sistemik hastalıklara bağlı SCJ patolojileri ve (iii) SCJ'nin primer patolojileri. Birinci grupta 8 (% 10.7) hasta, ikinci grupta 9 (% 12) (3 romatoid artrit, RA; 1 sistemik lupus eritematozus, SLE; 1 diyabet ve 1 septik artrit) ve üçüncü grupta 58 (% 77.3)hasta vardı. Tedaviden sonra VAS skorlarında belirgin azalma ve Rockwood Derecelendirme Ölçeği skorlarında anlamlı artış vardı. Sonuç: Hastaların çoğunda, herhangi bir spesifik hastalık ile açıklanamayan eklemde enfeksiyöz olmayan şişme ve / veya ağrı, klinik görünümü vardı. Bu hastaların tedavisinde uygun dinlenme ve